به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط ، انتخابات مجلس دوازدهم در حالی برگزار شد که جریانهای سیاسی برای حفظ ظاهر هم حتی یک صفحه برنامه برای حل مشکلات اساسی کشور از جمله بحران انرژی ارائه نکردهاند!
موسسه SolutiEN نوشت، هر مترمکعب گاز طبیعی در ایران با هزینهای حدود ۵.۴ سنت تولید شده، در حالی که میانگین قیمت آن در کشور ۱.۱ سنت قیمتگذاری شده است.
حدود دوسوم گاز تولیدی به مشترکین خانگی و نیروگاهی به ترتیب با قیمت حدود ۱ سنت فروخته شده؛ رقمی که در مجموع یک دهم هزینه تولید است در حالی که میانگین عایدی حاصل از صادرات گاز، متانول و اوره حدود ۵ برابر هزینه تأمین این گاز بوده است.
سیدهاشم اورعی، استاد دانشگاه صنعتی شریف در رابطه با یارانه انرژی گفت: در کشور، دولت پرداختکننده ۹۰ درصد قیمت انرژی است و این انرژی ارزان، بهینهسازی مصرف را از صرفه خارج کرده و شدت مصرف انرژی ایران، روندی صعودی گرفته است.
سال به سال خامفروشتر شدهایم و به اصطلاح عمق خامفروشی بیشتر شده و رابطه بهرهوری با قیمت انرژی معکوس است، ما قیمت انرژی را تثبیت نکردهایم بلکه با توجه به تورم، ارزش آن هر روز کمتر میشود.
محمدصادق مهرجو، کارشناس انرژی آمار جالبی از هدر رفت گاز در ایران ارائه می دهد: در سال ۱۴۰۱، تولید گاز غنی ایران، روزانه ۹۳۶ میلیون متر مکعب بود که ۸۷۰ میلیون متر مکعب آن تحویل پالایشگاههای گازی شد و مابقی ۶۶ میلیون متر مکعب جزو هدررفتهاست که در مشعل سوزانده شده است. تولید گاز از دو فاز میدان مشترک پارسجنوبی حدود ۵۶ میلیون متر مکعب در روز است که برای آن سرمایهگذاری معادل ۱۰ میلیارد دلار نیاز است؛ یعنی شما با جمعآوری گازهای همراه میتوانید با هزینه اندک، دستاورد بزرگی را ایجاد کنید.
طبق گزارش ستاد راهبردی تحول دولت، میزان هدررفت گاز تا قبل از مصرفکننده نهایی (مردم) معادل ۷۲۱ میلیون بشکه نفت است؛ یعنی روزانه بیش از ۳۰۰ میلیون متر مکعب در زنجیره تلف میشود. به بیان دیگر، دولت میتواند ناترازی گاز فعلی بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون متر مکعب در روز را با بهینهسازی در زنجیره تولید تا توزیع برطرف کند.
روند تولید و مصرف انرژی در ایران به گونهای است که در کمتر از یک دهه آینده، به واردکننده بزرگ گاز تبدیل میشود و در حوزه نفت هم ظرفیت صادرات نفت ایران از دست میرود.
سیاستهای حاکم باعث شده تقاضا برای قاچاق سوخت افزایش یابد و صنعت کشور بر پایه انرژی ارزان شکل بگیرد، در حالی که انرژی در ایران باید اهرمی برای تولید ثروت تبدیل میشد.
در سال ۲۰۲۳ سرمایهگذاری برای انرژیهای پاک حدود ۱۸۰۰ میلیارد دلار و برای سوختهای فسیلی حدود ۱۰۰۴ میلیارد دلار بوده است. هرچند تغییر پارادایم مصرف انرژی در جهان بسیار سخت و پیچیده خواهد بود، افزایش سرمایهگذاری برای انرژیهای پاک به معنای گذار از سوختهای فسیلی در آینده است.
با عنایت به اینکه هزینهٔ سرمایهگذاری، احداث، بهرهبرداری و استهلاک طرح عظیم ۲۰ میلیارد دلاری انتقال آب به فلات مرکزی حیرتانگیز است، بنابراین دولت محترم باید بهطور شفاف پاسخهای لازم را ارایه دهد و نگرانیهای عدهای از دلسوزان به ثروت ملی کشور را برطرف کند.
محسن موسوی خوانساری دکترای تاسیسات آبی